Vaat Majhiya Gharachi (वाट माझिया घराची)
मी पुन्हा चांदणे देतो तू ओंजळ धर ना आधी श्वासात झिरपतो गंध ही गोष्ट एवढी साधी श्रीरंगाचे दोन भाग हे राधेआधी राधेनंतर पावा होता सुटला पावा इतुके त्याने पडले अंतर मनातले वादळ मनातच विरले तर बरे उदासीन कोसळ आतुनच जिरले तर बरे.
