-
Jivhalyachae Aarse (जिव्हाळयाचे आरसे)
ज्यांच्यावर अगदी मनापासून प्रेम करावं अशी काही माणसं आयुष्यात येतात, म्हणून तर व्यवहाराच्या डांबरी सडकवाटेला हिरवंगार वळण फुटतं. उन्हाचे रुक्ष क्षणही ही मनं आल्हाददायी करतात. जगण्याला एक सुरेल प्रयोजन देतात. ह्या अनामिक नात्याला खरंच कुठलंही नाव नसतं. नाव नसतं तर म्हणून तर ती चिरंतन सोबतही देतात. हि मनं कधी तुमच्या कचेरीत, कधी वर्गात, कधी अंगणात, कधी घरात अगदी कुठेही भेटतात… कुणाच्याही नकळत ह्या पारदर्शी क्षणांमध्ये आपलं रूप पाहणं हा वेगळाच विरंगुळा होतो… म्हणून हे एकमेकांचे जिव्हाळाचे आरसे !
-
Sangharsh Eka aai cha Naudalashi (संघर्ष एका आईचा
मी पाहिलेले विदारक स्वप्न, सत्य आहे ही गोष्ट चौकशी समितीचा अहवाल, नेव्ही पाठवलेली पत्रे कोर्टात सादर केलेली प्रतिद्न्या पत्रे , पोस्टर्टेचा रिपोर्ट, आणि पोलिस पंचनामा याच्या सहाय्याने माझ्या वकीलानी सिद्ध केले म्हणुनच मी वयाची ६६ वर्ष पूर्ण झाल्यावरही हा संघर्ष करू शकले कारण मी जिद्धी अमरची आई आहे. २५ सेप्टेम्बर १९९३ ल सकाळी ११ वाजता माझ्या देशातील नौदलाच्या सर्व बेसचे राष्ट्रध्वज खाली आले आणि अमरला मानवंदना दिली. तो दिवस माझ्या स्मरणतुन कधीच पुसला जाणार नाही
-
Mansachya Goshti (माणसाच्या गोष्टी)
माणूस हां, निरिक्षकाला खुपच गोंधळात टाकणारा प्राणी आहे. तो विसंगत वागातोच, पण कधी कधी अनपेक्षितपणे सुसंगिताही वागतो. कधी खूप प्रेमाने वागतो, टार कधी अकारण आकास ठेवतो. गर्दी जमा करथो, पण गर्दीतही एकटाच असतो. जगण्याची उमेद ठरतो, पण आयुष्यभर कसली ना कसली खान्ताही बाळगतो. माणूस आणि जगाने, माणूस आणि मरण, माणूस आणि स्पर्श, माणूस आणि प्रेम, आशा माणसाशी संबधित नानाविध गोष्टींच्या या कथा आहेत. या माणसाच्या गोष्टी आहेत.
-
Shabd...Shabd...Shabd! (शब्द.. शब्द.. शब्द!)
"....हे सांर आज अचानक आठवलं, वर्त्तमानपत्र वाचताना. वाटलं, आपण सगळे एका प्रचंड नाटकाचे प्रेक्षक आहोत. ...पण आपण अमेरिकाताले प्रेक्षक नाही. आपण शंका विचारित नाही. राजकारणी भ्रष्टाचार करणारच, कस्टम्स लाच घेणारच, पुलिस गुंड सज्जनांचा छळ करणारच, निवडनुकांना पैसा हवा, पैशासाठी सगली पापं हवीत, हे सागळ आपण मान्य करतो. लोकशाहीत लोकांना काही करायला हवं, असं आपण मानत नाही, तात्विक चर्चेपेक्षा अधिक काही करणं हां आततायीपाणा होइल, असं त्यांना वाटतं. एकटीदुकटी मेधा पाटकर राजकारण्यांना प्रश्न विचारायला उभी राहिली, टार तोही त्याना माथेफ़िरुपनाच वाटतो. रंगमंचावाराचा खेळ असाच विनाशाच्या दिशेनं चालु राहतो. तटस्थ्य सोशील भारतीय प्रेक्षक तो मुकाट्यानं पाहत राहतो.'