-
Sambhram (संभ्रम)
'संभ्रम ' हे बुवाबाजी ,अंधश्रद्धा, अनिष्ट चालीरीती या सामाजिक रोगांचे चित्रण करणारे बोलके पुस्तक आहे. य़ात रजनीश ,रमामाता ,न्यायरत्न विनोद ,सदानंद महाराज यांच्या प्रभावाचे प्रत्यक्ष दर्शन घडवले आहे . मीरा दातारच दर्गा , समर्थांच्या पादुकांचा आगमन सोहळ, शिर्डीच्या साईबाबांचा रामनवमी, उत्सव, काळूबाईची जत्रा, वारकरी संमेलन यांसारख्या अंधश्रद्धांच्या केंद्रावरील वातावरण डाक्युमेंटरी पध्दतीने घडवले आहे . जैन समाजात अल्पवयीन मुलींनाहि संन्यासदीक्षा दिली जाते . यल्लम्मास अल्पवयीन मुली सर्रास सोडल्या जातात . या अंधश्रद्धांच्या बळींचाही येथे वेध घेतला आहे . या अंधश्रद्धांचा वैचारिक परामर्ष घेणारी प्रस्तावना सुप्रसिध्द विचारवंत मे. पुं. रेगे यांनी लिहिली आहे .
-
Reportingche Divas (रिपोर्टिंगचे दिवस)
अनिल अवचट गेली चाळीसाहुन अधिक वर्ष विविध सामाजिक प्रश्नांवर लिहित आहेत. आज लेखक म्हणून प्रसिद्द असलेले अवचट मुलात पिंडाने पत्रकार. त्या भुमिकेतुनच ते पंतप्रधान इंदिरा गाँधीपासून चलावालितल्या सामान्य कार्यकर्त्यापर्यंत अनेकांसोबत वावरले. त्यांना दिसनारं जग त्यातल्या कंगोर्‍यांसह लेखणीतून उतरवत राहिले. त्यांचं हे लेखन आजच्या पिढीला ज्ञात नाही. अवचटांचं हे लिखाण म्हणजे सामाजिक वास्तवाचं भान ठेवून केलेल्या राजकीय पत्रकारितेचा वस्तुपाठच. वृत्तपत्रीय रिपोर्टिंगची रूढ़ चौकट मोडून आपल्या चित्रमय लेखनशैलीने राजकीय-सामजिक अंत प्रवाहांना आवाज देणारा हां दस्तावेज.
-
Learning To Live Again
After the success of the Marathi book ?Muktangan Chi Goshta?, the story of Muktangan De-addiction Centre in Pune, narrated by its founder Anil Awachat, we bring you this bestseller book in English . This book talks about the efforts taken by this institute to cure those with addiction and to enable them to lead a normal life again. Muktangan which has completed 25 years is a path-breaking experiment which factored in the Indian social milieu while arriving at rehabilitation methods. It was a formula that presupposed the co-operation of the families of the affected patients. It placed the human being at the center of the treatment, thereby relying less on medical aid.
-
Chandanvishayi (छंदांविषयी)
लेखक म्हणून माहीत असलेल्या अनिल अवचट यांनी स्वतःच्या अनेक छंदांविषयी या पुस्तकात लिहिले आहे. चित्र, शिल्प, ओरिगामी, बासरी, फोटोग्राफी व स्वयंपाक हे छंद त्यांनी कसे जोपासले, त्या त्या माध्यमांचा त्यांन[...]
-
Vaghya Murali
मध्यमवर्गीय माणसांच्या नजरेच्या टप्प्यापलीकडील मानवसमूह, त्यांच्या व्यथा-वेदना, विषम समाजव्यवस्थेत यातनाचक्रातून पिळून निघत असल्यासारखं या मानवसमूहाचं जगणं अनिल अवचट आपल्या लेखनातून वाचकांसमोर आणत असतात. `वाघ्या-मुरळी’ हा असाच एक शोषित समूह. समाजव्यवस्थेचे बळी झालेले हे शोषितांचे समूह नाइलाजानं आणि अगणिकतेनं परस्परांचं शोषण करीत राहतात. अवचटांचे लेखन केवळ वर्णनाच्या पातळीवर राहत नाही. ही परिस्थिती निर्माण होण्यामागची आणि टिकून राहण्यामागची कारणंही अवचट स्पष्ट करत जातात. `वाघ्या-मुरळी’चा पेशा एक असला तरी जातीनुसार त्यांच्यातही श्रेष्ठ-कनिष्ठता असते, याचा प्रत्यय `वाघ्या-मुरळी’त येत राहतो.
-
Muktanganchi Goshta
मुक्तांगणची गोष्ट:’ ‘मुक्तांगण’ला देणगी देतेवेळी पु.ल. म्हणाले होते, ‘एका जरी घरात व्यसनमुक्तीचा दिवा लागला, तर माझ्या देणगीचे सार्थक झाले, असे मी समजेन.’ पु.ल. तसे माझे वडीलच. त्यांचे अनुकरण करून म्हणावेसे वाटते, की हे पुस्तक वाचून व्यसनाच्या अंधारात चाचपडणारया एका जरी व्यसनीला बाहेर यायचा प्रकाशाचा ठिपका दिसेल, तर सार्थक झाले समजेन.व्यसनी नवऱ्याच्या एका जरी पत्नीला पूर्वीच्या जखमा विसरून चांगले आणि आत्मविश्वासाने जगावेसे वाटले, की त्याहून काय हवे? एका जरी व्यसनी बापाच्या लहानग्या पोराच्या मनावरचे काळेकुट्ट मळभ दूर होऊन छानसे कोवळे उन्ह पसरेल, आणि त्यात ते पोर मस्त, अनिर्बंध नाचेल...त्यापेक्षा अधिक काय मिळवायचे असते?