Showing Books By Language : Marathi

Prajakt Aani Tagar (प्राजक्त आणि तगर)

A Long Way Gone (अ लॉँग वे गॉन)

ईश्माईल बाह या बालसैनिकाचं हे आत्मकथन. बंडखोरांनी त्याच्या गावावर केलेल्या हल्ल्यामुळे बंदुकीच्या गोळ्यांपासून जीव वाचवत, उपाशीतापाशी, कधी संशयावरून मार खात, कधी शेतात काम करत, उन्हापावसात अनवाणी पायांनी आपल्या भाऊ आणि मित्रांसह या गावातून त्या गावात भटकंती करणारा ईश्माईल... भाऊ आणि मित्रांशी त्याची चुकामूक झाल्यावर जंगलात एकटाच राहणारा ईश्माईल... कुटुंबाच्या सुखरूपतेची बातमी कळल्यावर कुटुंबाला भेटायला गेलेला आणि कुटुंबाची भेट न होता, बंडखोरांच्या अग्निकांडात कुटुंबं गमावलेला ईश्माईल...आर्मीत भरती होऊन बंडखोरांना कंठस्नान घालणारा ईश्माईल...युनिसेफने पुनर्वसन केल्यानंतरचा आणि त्याच्या अंकलचा आधार गवसलेला ईश्माईल...बालसैनिकांच्या व्यथा जगासमोर मांडणारा ईश्माईल...या त्याच्या प्रवासात तो पावलोपावली पाहतो मृत्यूचं तांडव, प्रचंड रक्तपात, अमानुष क्रौर्य आणि वारंवार अनुभवतो मृत्यूची दाट छाया...अंगावर शहारे आणणारं आत्मकथन

Daav Mandala (डाव मांडला)

`या वेळी’, `या खेपेला’ किंवा `या डावात’; या अर्थाने लहानपाणीच्या वापरातील शब्द ‘आजुखेले’ – बालपणीपासून होत जाणारी शब्दांशी ओळख – काळाबरोबर मागे पडणारे शब्द – काही वाक्यं–काही वचनं – काही ओळींचा स्मृतीपटलावर असून नसल्यासारखा वावर – हेच सर्व शब्दबद्ध करत आयुष्यातील खेळ आणि खेळातील आयुष्य यांचा हा मांडलेला सारिपाट – लेखकाने पाहिलेल्या, अनुभवलेल्या, जीवनातल्या साध्यासुध्या सौंदर्यांची केवळ वर्णनं यात आहेत - भाषा, लय, भेटलेली माणसं, चराचर सृष्टी, दृष्टीस पडलेली अगाध सुंदरता यांचा संगम यात आहे – आयुष्याच्या प्रवाहात वाहत राहून ‘खेळायला’ उतरताना आलेल्या मौजेची ही कहाणी आहे. प्रसंगाला सामोरं जाताना त्यातली गंभीरता काढून कसं पुढं जावं हे स्वानुभवातून व खेळाला वय नसतं हे सांगत शब्दांमधून बोलणारी कहाणी ‘डाव मांडला..!’

Knife (नाइफ)

12 ऑगस्ट 2022 च्या सकाळी, सलमान रुश्दी शॅटॉक्वा इन्स्टिट्यूशनच्या स्टेजवर उभे होते. ते लेखकांना हानीपासून सुरक्षित ठेवण्याच्या महत्त्वावर व्याख्यान देण्याच्या तयारीत होते, तेव्हाच काळ्या कपड्यांमध्ये आणि काळा मास्क घालून एक व्यक्ती त्यांच्या दिशेने चाकू घेऊन धावत आली. त्यांचा पहिला विचार होता: “म्हणजे तूच आहेस. तू आलास.” यानंतर जे घडलं, ते एक भीषण हिंसक कृत्य होतं, ज्याने साहित्यविश्वाला आणि त्याहीपलीकडच्या जगाला हादरवून टाकलं. आता, प्रथमच आणि विसरता न येणाऱ्या तपशिलात, रुश्दी त्या दिवसाच्या भयावह घटनेचे आणि त्यानंतरच्या काळाचे स्मरण करतात — शारीरिक पुनर्प्राप्तीचा त्यांचा प्रवास, आणि त्यांच्या पत्नी एलिझा, कुटुंबीय, डॉक्टर आणि फिजिओथेरपिस्ट्सच्या सैन्यामुळे व जगभरातील वाचकांच्या प्रेम आणि पाठिंब्यामुळे शक्य झालेल्या बरे होण्याच्या प्रक्रियेचं कथन करतात. हे पुस्तक म्हणजे वेदना, प्रेम, आणि पुन्हा उभं राहण्याच्या ताकदीची साक्ष आहे – एक प्रेरणादायी आणि थेट मनाला भिडणारी कहाणी आहे

Vrukshsangini (वृक्षसंगिनी)

१४ वर्षांची मीना आणि तिच्या जीवनातील संघर्षांची ही कथा. मीना, बिहारच्या दरभंगातील मीनाचे २१ वर्षांच्या नेपाळी मनमोहनशी लग्न लावले जाते. लग्नानंतर, तिला बालपणाचे घर सोडून, नेपाळमधील तिच्या पतीच्या कुटुंबात सामील व्हावे लागते. मनमोहन शिक्षणासाठी काठमांडूमध्ये असतो, त्यामुळे मीना तिच्या कडक सासूच्या देखरेखीखाली एकटीच राहते. तिच्या सासूच्या कठोरतेमुळे, मीना तिच्या जिवलग जाऊबाईकडे आधार शोधते. मीना आणि तिच्या मुलीच्या दृष्टिकोनातून, लेखकाने स्त्रियांच्या जीवनातील संघर्ष, ओळख, परंपरा आणि सांस्कृतिक समावेश यांचा सखोल अभ्यास केला आहे. कथा तीन पिढ्यांतील स्त्रियांच्या अनुभवांवर आधारित आहे: कावेरी, मीना आणि प्रीती. कादंबरीत नेपाळमधील मधेशी आणि पहाडी समुदायांमधील सामाजिक-राजकीय संघर्ष, स्त्रियांच्या स्वातंत्र्याची मर्यादा, आणि त्यांच्या आत्मशोधाचा प्रवास प्रभावीपणे मांडलेला आहे.

Limelight Pradeshik (लाईमलाईट प्रादेशिक)

1) अच्युत गोडबोले याला देवानं काय अवतार घेऊन पृथ्वीवर पाठवलाय, हे देवाला तरी आठवतंय का... असा प्रश्न मी हे पुस्तक वाचताना स्वत:लाच कितीदा विचारला, हे मलाही आठवत नाही. साधारण एका जन्मात, एक अत्यंत हुशार माणूस किती विषय अभ्यासू शकतो? किती पदव्या मिळवू शकतो? आणि किती विषयांत १०० टक्के मार्क मिळवू शकतो? या सगळ्यांच्या पलीकडे जाऊन ज्याविषयी आपल्याला काहीच माहिती नाही, त्या विषयाला हात घालून, त्याचा अधाश्यासारखा अभ्यास करून, त्याचा रसास्वाद घेणं; आणि ते लिहून काढून, लोकांना त्याचा आनंद मिळावा म्हणून पुस्तकरूपात ते उपलब्ध करून देण्याचा चमत्कार हा माणूस किती वर्षं करतोय, हेही आता आठवेनासं झालंय! आत्ताच अच्युत गोडबोले आणि सतीश कुलकर्णी यांनी लिहिलेलं नवीन पुस्तक क्लासिकमध्ये मोडणाऱ्या चित्रपटांचं परीक्षण... नाही समीक्षण... नाही रसग्रहण... नाही रसपानग्रहण... नाही.... मला तर शब्दच सुचत नाहीये असं लिहिलंय हे! एक अभिनेत्री म्हणून एवढंच सांगते की, सिनेमा माध्यमाचा एवढा सखोल अभ्यास आणि विचार करून सिनेमा बनवणारी मंडळीसुद्धा हे पुस्तक वाचून काहीतरी नवीन शिकतील, असं मनात आलं. त्या-त्या फिल्ममेकरचा मोठेपणा नेमका टिपून आपल्यापर्यंत पोहोचवलाय. एक अत्यंत महत्त्वाचं पुस्तक दिल्याबद्दल अच्युत गोडबोले आणि सतीश कुलकर्णी ह्यांची मी सदैव ऋणी आहे! . . वंदना गुप्ते --------------------------------------------------------------------- 2) चित्रपटांची आवड असणाऱ्या रसिक-प्रेक्षकांना उत्तम, रंजक प्रादेशिक चित्रपटांची कथानकं आणि दिग्दर्शकीय कंगोरे, अभिनय-वैशिष्ट्ये यांची अच्युत गोडबोले आणि सतीश कुलकर्णी यांनी केलेली ही ‘क्लासिक मुशाफिरी’ हवीहवीशी वाटेल! . . मकरंद अनासपुरे --------------------------------------------------------------------- 3) अच्युत गोडबोले आणि सतीश कुलकर्णी यांनी लिहिलेल्या प्रादेशिक चित्रपटांच्या रसास्वादावरील ‘लाईमलाईट प्रादेशिक’ हे पुस्तक वाचलं. बंगाली , कन्नड, गुजराती या भाषा आणि त्यावरील चित्रपट आपल्याला परिचित असतात. पण मैथिली भाषेतील चित्रपटांचा समावेशसुद्धा या पुस्तकात आहे, ही विशेष कौतुकाची बाब आहे! सर्व चित्रपटांचा रसास्वाद अतिशय रंजक पद्धतीने घेतला असल्याने हे चित्रपट आवर्जून बघावेसे वाटतात. प्रादेशिक चित्रपटांवरील एक पुस्तक मराठीतून येते आहे, हा निश्चितच एक आनंददायी ठेवा आहे! या पुस्तकाविषयीची अधिक माहिती आपण लेखकद्वयींनी गप्पांच्या स्वरूपात एखाद्या पॉडकास्टवर दिली तर प्रादेशिक चित्रपट अधिक प्रेक्षकांपर्यंत पोहोचतील, असा विश्वास वाटतो. खूप खूप अभिनंदन! . . सोनाली कुलकर्णी

Zumkula (झुम्कुळा)

'झुम्कुळा' हा मराठी कथासंग्रह वसिमबार्री मणेर यांनी लिहिला आहे. वसिमबार्री मणेर हे व्यवसायाने चित्रपट दिग्दर्शक आहेत, त्यांनी 'होऊ दे जरासा उशीर' हा सिनेमा लिहिला व दिग्दर्शित केला आहे. लिखाण हे वसिमबार्री मणेर यांच्या जीवनाचा अविभाज्य घटक आहे. त्यांनी लिहिलेल्या सर्वच कथा मासिकातून प्रकाशित होत असतात. एवढंच नाही तर बरेच प्रकाशक त्यांच्या दिवाळी अंकासाठी कथा पाठवण्याचा हट्ट धरतात. अश्याच काही प्रकशित कथांचा हा कथासंग्रह तुमच्या भेटीला.

Brahmavidyecha Shilpakar (ब्रह्मविद्येचा शिल्पकार)

ह.भ.प. कीर्तन सम्राट श्री मुरलीधर महाराज निजामपूरकर जीवन चरित्र

Sakhi Tuzyachsathi (सखी तुझ्याचसाठी)

नोकरदार महिला तसेच गृहिणी यांना दैनंदिन दिनक्रमामध्ये भेडसावणाऱ्या समस्या, अडचणी यांवर दिलेला बहुमोल कानमंत्र.

Viskat (विसकट)

हॉटेल व्यवसायातील अनुभवविश्व् मांडणारी कादंबरी

Dhor (ढोर)

आधुनिक सुखसोयींमुळे ढोर समाजाचा धंदा पूर्ण बसला व ढोर समाज उद्ध्वस्त झाला. याच ढोर समाजातील एक गट शिकला आणि स्थिर झाला. अशाच एका तरुणाची ही प्रातिनिधिक कहाणी.

Doctorkade Janyapurvi (डॉक्टरकडे जाण्यापूर्वी)

Shikhandi Aani Na Sangitalya Janarya Katha (शिखंडी आणि न सांगितल्या जाणाऱ्या कथा)

पितृसत्ताक व्यवस्था म्हणते कि पुरुष हे स्त्रियांपेक्षा श्रेष्ठ आहेत. स्त्रीवाद स्पष्ट करतो की स्त्री आणि पुरुष सामान आहेत. भिन्नत्व विचारते की पुरुषत्व म्हणजे काय आणि स्त्रीत्व म्हणजे काय. भारतीय पुराणशास्त्राचे अभ्यासक देवदत्त पटनायक म्हणतात, भिन्नत्त्व हे फक्त आधुनिक, पाश्चात्य किंवा लैंगिकच असते असं नाही. हिंदू धर्मातील लेखी आणि मौखिक परंपरांचं नीट निरीक्षण करा, त्यातील काही परंपरा तर दोन हजार वर्षांपूर्वीच्या आहेत. त्यांत ' शिखंडी' सारख्या काही दुर्लक्षित कथा दिसतील. पत्नीला तृप्त करण्यासाठी शिखंडी पुरुष बनली होती. महादेवांन भक्तिणीच्या लेकीची प्रसूती करण्यासाठी स्त्रीरूप घेतलं होतं. पाटील ज्ञान मिळावं म्हणून चूडाला पुरुष बनली होती. सामवान आपल्या मित्राची पत्नी बनला होता. अशा बऱ्याच कथा तुम्हाला आढळून येतील. खेळकर आणि हृदयस्पर्शी असलेल्या आणि कधीकधी अस्वस्थही करणाऱ्या या कहाण्यांची तुलना त्यांच्या समकालीन मेसापोटेमियन, ग्रीक, चिनी आणि बायबली कहाण्यांशी आपण करतो तेव्हा ह्या वेगळेपणाचा अर्थ लावण्याचा खास भारतीय दृष्टिकोन आपल्यासमोर उघड होतो.

Lugdyachi Goshta (लुगड्याची गोष्ट)

Sarva Samanyansathi Saybar Gunhe Va Kayda (सर्व सामान्यांसाठी सायबर गुन्हे व सायबर कायदा)

Mi Doctor Zalo (मी डॉक्टर झालोआत्मचरित्र

Shivarayanche Durgvidnyan Aani Durgvyavasthapan (शिवरायांचे दुर्गविज्ञान आणि दुर्गव्यवस्थापन)

Peshavai Maharashtrachya Itihasatil Ek Suvarnpan ( पेशवाई महाराष्ट्राच्या इतिहासातील एक सुवर्णपान)

महाराष्ट्राच्या इतिहासातील एक सोनेरी पान असलेल्या पेशवाईचा प्रवास कौस्तुभ कस्तुरे यांनी या पुस्तकात मांडला आहे. 'पेशवाईतले अत्यंत गौरवाचे, अभिमानाचे आणि राष्ट्राला अत्यंत उपयोगी असे घडले, ते अभ्यासपूर्ण पद्धतीने इतिहासपंडितांनी सविस्तर सांगयला हवे,' अशी गरज शिवशाहीर बाबासाहेब पुरंदरे यांनी व्यक्त केली आहे. हाच धागा कस्तुरे यांच्या या पुस्तकात दिसतो. पेशवाईतील पराक्रम, मुत्सद्देगिरी त्यातून दिसते. पेशव्यांच्या लढाया, व्यूहरचना अद्वितीय अश्या होत्या. त्याचे वर्णन पुस्तकात आले आहे. बाळाजी विश्वनाथ भट यांच्यापासून सूरु झालेला हा प्रवास पेशवाईच्या अस्तापर्यंत येऊन पोहोचतो. या पुस्तकामुळे पेशवाईसंबंधात पसरलेले अनेक गैरसमज दूर होण्यास मदत होते. पुस्तकात मोडी लिपीत उपलब्ध कागदपत्रे, छत्रपती व पेशवे यांच्या मुद्रा आदींचाही समावेश आहे.

Saiyyad Haidar Raza Eka Pratibhavant Chitrakaracha Pravas (सैय्यद हैदर रझा एका प्रतिभावंत चित्रकाराचा प्रवास)

आधुनिक चित्रकलेला आपल्या 'बिंदू'तून एक नवा आयाम देणारे आणि त्याद्वारे कलाविचारांमधली स्वतःची स्वाभाविक आणि उपजत भारतीयता आंतरराष्ट्रीय स्तरावर साकार करणारे ज्येष्ठ चित्रकार सय्यद हैदर रझा यांचे यशोधरा डालमिया यांनी इंग्रजीतून चरित्रलेखन केले. दीपक घारे यांनी रझा यांच्या या चरित्राचा मराठी अनुवाद केला असून तो पॉप्युलर प्रकाशनातर्फे प्रकाशित झाला आहे.

Mi Asa Jaglo (मी असा जगलो)

Aambedkari Aai (आंबेडकरी आई)

'आंबेडकरी आई' या संपादित ग्रंथातून आंबेडकरी विचार व आचार याचा उद्बोधक सांधा जोडण्याचा प्रयत्न केला आहे. आपल्या मुलींना व मुलांना शिकविण्यासाठी केलेला संघर्ष व त्याग याचा लेखाजोखा या ग्रंथात रेखाटला आहे. आंबेडकरी विचारात सर्वच आयांना प्रेरित करण्याचे वैचारिक व नैतिक सामर्थ्य आहे हे दिग्दर्शित केले आहे. डॉ. गोपाळ गुरू निसर्गाला देव मानणाऱ्या लोकसंस्कृतीला, स्त्रीला सन्मान देणाऱ्या मातृसत्ताक सिंधुसंस्कृतीला गाडून या देशात देव-दैवाला केंद्रीभूत मानणारी विषमतावादी पितृसत्ताक धर्मसंस्कृती रुजवली गेली, त्याला पहिला विरोध तथागत गौतम बुद्धानी केला आणि सांस्कृतिक परिवर्तनाचा पाया रचला. त्यानंतर ही देवकेंद्री नवससंस्कृती नाकारणारी एक परंपराच या देशात हजारो वर्षांपासून सुरू राहिली. बुद्ध-कबीर-शाहू-फुले ते डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांपर्यंत ही परंपरा सांगता येते. म्हणूनच या संपूर्ण परंपरेला घेऊन उभ्या राहिलेल्या समतावादी-विज्ञानवादी तत्त्वज्ञानाची 'आंबेडकरी तत्त्वज्ञान' या नावाने ओळख देता येते. तर या अर्थाने हे तत्त्वज्ञान स्वीकारणारी आणि आपल्या मुलांना त्या मार्गावरून चालण्याची शिकवण देणारी आई ही 'आंबेडकरी आई' होय. ही आई कुठल्याही जाती-धर्माच्या समूहातील असू शकते. पहिल्या पिढीत हे आंबेडकरी तत्त्वज्ञान स्वीकारणारी पूर्वाश्रमीच्या महार सोडून इतर कुठल्याही जातीतील स्त्री सहसा दिसत नव्हती, तरी दुसऱ्या तिसऱ्या आणि आताच्या चौथ्या पिढीत हे तत्त्वज्ञान स्वीकारणाऱ्या इतर जाती-धर्मातील अनेक स्त्रिया दिसताहेत. याही ग्रंथामध्ये बौद्ध समुदायाबरोबरच चर्मकार, मराठा आणि ओबीसी समूहातील स्त्रिया आहेत, ज्यांना आईने किंवा आईसमान सासूने आंबेडकरी संस्कार देऊन घडविलेले आहे. - प्रा. आशालता कांबळे पूर्वश्रमीच्या अस्पृश्य मानल्या गेलेल्या स्त्रीने डॉ. बाबासाहेब आंबेडकरांनी दिलेल्या धम्मदीक्षेनंतर, हजारो शतकांच्या वेदनेतून मुक्त होत देव-देव्हारे, रूढी-परंपरा या साऱ्याला नकार देवून बुद्धांचा मार्ग निष्ठेने स्वीकारला आणि ती संविधानसंस्कृतीची पांथःस्थ झाली. डॉ. बाबासाहेबानी दिलेल्या 'शिका, संघटित व्हा आणि संघर्ष करा' या मूलमंत्राला काळजाशी घट्ट धरत तिने प्रचंड दारिद्र्यात आणि कष्टातही आपल्या लेकरांच्या शिक्षणाला प्राधान्य दिले. हीच बहुसंख्य आंबेडकरी स्त्री सभा, संमेलने, मोर्चे, आंदोलने आणि उपोषणात गर्दीचा चेहरा होऊन चळवळीच्या समष्टीत पार मिसळून गेली होती. या आंबेडकरी चळवळीच्या पायाभरणीशी उभ्या असलेल्या, पण पडद्यामागे राहिलेल्या ४२ आयांच्या लेकींनी लिहिलेला हा सामाजिक-सांस्कृतिक-चरित्रात्मक दस्तावेज म्हणजेच 'आंबेडकरी आई' हे संपादन होय. डॉ. श्यामल गरुड

Sakha Nagjhira (सखा नागझिरा)

सखा नागझिरा हे एक प्रकारे किरण पुरंदरे यांचं जंगलात घालवलेल्या ४०० दिवसाचं आत्मचरित्रच आहे पण त्यात निसर्गातील सगळेच पात्र आहेत. एक निसर्गप्रेमी म्हणून प्रत्येकाने हे पुस्तक वाचायला हवे. हे आपल्याला निसर्गातील चालीरीती आणि एक प्रकारे आपण कोणत्याही जंगलात गेल्यावर कशा प्रकारचं आचरण केलं पाहिजे याचा बोध नक्की आपल्याला होतो.तसेच जंगलात आणि सभोवताली राहणाऱ्या लोकांचं आयुष्य कस असत याची सुद्धा मांडणी खूप चांगल्या प्रकारे लेखकाने या पुस्तकात केली आहे. पुस्तक वाचताना आपण त्या जंगलात फिरत असल्याचा भास आपल्याला होतो आणि एखादा शिकारी पक्षी किंवा शिकारी प्राणी बघितल्यावर त्यांना जेवढा आनंद होतो तेवढाच आपल्यालाही होतो.पुस्तकाबद्दल लिहायला खूप आहे पण पुरंदरेंनी पुस्तकात आपल्या काही भावना व्यक्त केल्या आहेत त्या प्रत्येक निसर्गप्रेमींच्या असतात किंवा असायला पाहिजे.

Marathi Rajyatale Marathiche Vartman (मराठी राज्यातले मराठीचे वर्तमान)

मराठी राज्यातले मराठीचे वर्तमान

Chatrapati Shivaji Maharaj - Smrutigranth (छत्रपती शिवाजीमहाराज - स्मृतिग्रंथ)

छत्रपती शिवाजीमहाराज यांच्या बद्दल समग्र माहिती